Harmatta János et al. (szerk.): A magyarországi középkori latinság szótára II/3. - Lexicon Latinitatis Medii Aevi Hungariae (Budapest, 1991)
conqueror 314 consanguineus stati super ipsos conquerere voluissent: 1515 Iványi, Eperjes p.432. — Cum acc. cum inf.: Cum populi ... se esse aggravatos ... regi ... lacrimabiliter fuissent conquesti: 1226? PRT 1 p.678. Damna sibi illata fore conquesti sunt: Decr. 11.1435. 9. Conqueruntur ... boves eorum .. . abactos esse: PETR.VARAD p.97. — Cum enunt.: Sepius conquerebantur, quod rex ... ordinavit, quod etc.: ROGER. 6 (p.556). Regi est conquestus, ut servicium ... non posset exhibere: /252/1253 Mon.Sir. I p.400. Conquestum extitit nostre celsitudini ..., quomodo ... ab ipsis ... tributum exigere .. . consuevissetis: 1402 Iványi, Eperjes p.58. Conquerimus vestre magnificencie ..., quomodo . .. castellanus ... solucionem vellet habere: 1430 CD Zichy VIII p.413. [108] conquerulor, -ari (cumquerulor) iur.: queri, querelam proferre — panaszkodik, panaszt tesz. Coram vestro . .. testimonio venissent cumquerulando, quod . . . homines ... ipsos . . . omnibus eorum bonis privassent: 1435 CD Frangepán I p.270. — [1] conquerulose adv. querendo, flebiliter — panaszkodva, panaszosan. Dicunt ... satis conquerulose, quomodo ... latrunculi .. . multas res ... ipsorum ..'. recepissent: 1452 Sopron tört. 1/3 p.354. — [1] conquestio, -onis/. (conquescio) fere iur.: querela, querimonia, lamentatio —panasz (kodás). Nonus locus sumitur a proprii status conquestione, deplorando, quod sibi sit inditum: 'OH.LEM. p.14. Ex conquestione ... abbatis ... nobis innotuit: c./2/7/XIV CD Arp. сот. XI p. 121. Quibus conquestionibus et petitionibus receptis . . . pronunciamus: 1233 PRT I p.721. Tavarnici . . . sua conquestione demonstrarunt: 1272-90 Reg.Arp. II/2-3 p.422. Ex querulosa conquescione ... episcopi ... intelleximus: 1365 CD patr. IV p.200. Cantantur in persona Christi conquestiones contra Iudeos ... Sed ad istas conquestiones et improperationes lingua Hebraica non respondet: PELB.TEM. Pom.sanet.hiem. LXVI1.D. - [23] conquestivus, -a, -um querulosus — panaszos. Eorum subvocandam conquestivam relacionem .. . litteris ... approbarunt: 1369 CD Croat. XIV p. 187. — [1] conqueste vide conquaestro conquestracio vide conquaestratio 1 conquestus, -i m. iur.: qui queritur, actor, petitor — panaszos. Ex parte male laborantis conquesto satis facere teneantur: Form.styli 11,477 (p.447). [1] 2 conquestus, -us m. querela, querimonia, accusatio — panasz, vád (a gener.: b iur.). a Epistolam . . . legens conquestus (5taßoA.äq) arcanos et calumnias adversus Antipatrem continentem: IAN.PANN. Plut.dicta p.44. b Ut nullus .. . per conquestus seu bullas et alios processus .. . citari . .. valea[n]t: 1419 Sopron tört. 1/2 p. 167. Quod nullus ... directe, omisso medio, conquestum a curia Romana contra quempiam impetrare possit: Decr. 1471. 19. Portatores ... conquestuum ... captiventur: Decr. 1498. 63(4). [5] conquiesco, -ere, -evi (conivessco) 1 requiescere, quietem invenire, in tranquillitate esse — (meg)nyugszik, nyugalmat talál, nyugalomban van: 2 transi.: conticescere, sedari, intermittere - elcsendesedik, elhallgat, abbamarad: 3 desistere, desinere eláll vmitől, felhagy, abbahagy. I Per quorum ... servicia ... noster regius animus mitissime conquievit: s.1244 CD Arp.cont. VII p.160. Ut . .. populus ... in ... pacis tranquilitate conquiescat: 1405 Zsigm.oklt. 11,3767. In quorum prosperitate utique prosperamur et quiete conivesscimus: 1406 CD patr. V p.199. Licet regna mea in altissima pace conquiescerent: 1511 Iványi, Nemzetk.jog p.44. 2 Ut ... propter defectum temporalium divine laudis organa conquiescant: /27//1716 CD Károlyi I p.6. Conquiescente .. . litigiorum strepitu: /29// XVIII CD Arp.cont. X p.28. 3 Ut a molestacionibus . .. desistant ... et eciam conquiescant: 1273 CD Arp.cont. IX p.570. Nec ab inferenda Hungaris iniuria conquievit: Chron.saec.XIV. 65 (p.315). — [23] conquiro, -ere, -quisivi, -quisitus (conquero) 1 colligere, congregare, acquirere összekeres, összeszed, összegyűjt, szerez (a res; b homines); 2 quaerere, inquirere — (fel) keres, felkutat. 1 a Possumus . . . multa conquirere, dicere autem infinita: GER. p.45. Quas marcas . .. damno suo non modico conquisivit: 1249 CD Arp.cont. VII p.284. De possessionibus ... hereditariis vel quocunquo titulo conquisitis: 1281 Ibid. IX p.304. Tractantes de regno . . . libros conquirere (ит&стЭса): IAN.PANN. Plut.dicta p.57. Ius possessionarium per exercitia militaria conquisitum: Tripart. 1,5. In rebus per maritum suum stante coniugio conquisitis: Ibid. 111,29(2). Ad magni hostis magnas vires propulsandas magna pecuniarum ... summa conquirenda et congreganda est: Constit.1522. 1. b Certis prius complicibus ... et coniuratis sibi .. . conquisitis: PETR.VÁRAD p.8. 2 Aquarum latibula con<q)uerentes: s. 126011323 CD Croat. V p. 178. Remedia conquirenda sunt: IOH.VITÉZ Epist. 61,7. — [15] conquiror vide conqueror conr- vide corrconsacerdos, -otis m. collega sacerdotis — paptárs. Adductis ... consacerdotibus vestris: Form.styli 1,135 (p.84). — [1] consaguineus vide consanguineus consalutatio, -onis f. salutatio, salus, declaratio — üdvözlet, köszöntés, kikiáltás. A . . . legionibus eadem consalutatione comprobatur rex Stephanus: BONE. 11,1,71. — [1] consaluto, -are salutare, salutem dare, declarare — üdvözöl. köszönt, kikiált. Arnoldus rex llalie ac imperator a populo consalutatus est: BONF. 1,10,196. Procerum manibus elatus in solium Stephanus rex ab omnibus consalutatur: Ibid. 11.1,71. — [2] consanctimonialis, -is f. socia sanctimonialis v. monachae — apácatárs. Abbatissa .. . cum suis .. . consanctimonialibus .. . deposuit iuramentum: 1346 CD And. IV p.621. [1] consanguineitas vide consanguinitas consanguineus, -a, -uni (consaguineus: s.1264 CD Croat. V p.309; consanquincus: 1208) 1359 CD Hung. III/I p.61) I sanguine coniunctus, germanus, cognatus — vérrokon, vér-, vér szerinti: 2 sub'l.m. et f: cognatus, femina cognata — vérrokon. I Medietas possessionum . . . racione consanguinee generacionis . . . sibi dc iurc cedere deberent (sic): 1339 CD And. III p.546. Eorum fratres consanguineos, affines proximos et heredes ... reddidimus ... expeditos: 1369 Bártfai, 5 io 15 20 25 30 35 40 45 50 55 «I 1»